Ik zal dan toch nog maar mijn verhaal er bij zetten 
Rond een uurtje of 8 vertrokken we richting Belgie, beetje gezonde spanning maar met goed vertrouwen.
Eric had intercoms gekocht dus druk babbelend naar het tankstation om mijn quadje af te tanken. En daarna hopla de snelweg op.
Ik had wel wat snelweg gereden maar dit stuk was wat langer en vrij saai.
Een paar spatjes regen maar niet echt boeiend (
let op dit word de rode draad in het verhaal 
) voor je het weet ben je in zeeland.
In de tussentijd de intercom heerlijk misbruikt met mijn valse gezang
en toen kwam de zeeland brug er aan. Ik moet zeggen... een imposant ding als je er naar toe rijd. Ik weet mijn opmerking nog: moeten we DAAR overheen?? Op de brug flink gevochten met de wind en voorbij vliegende ambulances
En ja hoor de brug over en het waterballet begon al. Even een tussenstop want opa moest zijn regenbroek pakken (
wat geen nut meer had want zijn lichtblauwe spijkerbroek was al donkerblauw )
Regenkleding had ik niet bij me dus ik was toch al gedoemd
Daarna richting goes. En daar kwam mijn eerste ervaring met aquaplaning
beetje gas terug en door gaan. En ineens barstte de hel los! Ik reed voorop en zag zo goed als niets meer door mijn vizier. Eric hoorde door mijn intercom de regen op mijn kappen slaan. Ik vermoed dat zijn zicht nog slechter was door de 2 fonteinen die van mijn banden afkwamen. Nadat ik eric hoorde zeggen dat hij niets meer zag behalve mijn achterlichten, zag ik een afrit met een bord van een hotel. Gaf aan Eric door mij te volgen en we zijn bij van der valk uitgekomen.
Als 2 verzopen katjes kwamen we binnen. Ik moet toegeven, we zijn netjes ontvangen! Geen gemopper over dat zwembad wat de vloer had moeten zijn of onze waslijn van barkrukken
Na een uurtje weer op pad.
En ja droog!! Heerlijk door zeeland aan het toeren en toen realiseerde ik dat we nog steeds niet getankt hadden
Een dorpje in en toen kwam opeens de melding: peet ik heb geen koppeling meer. Even aan de kant dan maar.
Gelukkig niets ernstig. Toen gelijk maar aan een zeeuw op klompen gevraagd of er een pomp in de buurt was. De vriendelijke man weest ons in plat zeeuws dialect de weg naar de pomp. Zat nog maar een half litertje in de tanks dus we hadden weer eens geluk.
Viva la internet! Verderop zit er een fietswinkel. Op naar het volgende dorp voor een kabeltje. Ik moet zeggen dat de mensen daar zeer behulpzaam zijn!
We konden het niet vinden dus werden door de buurtbewoners netjes naar de plaatselijke fietsenboer gewezen. Ook een vriendelijke man van ongeveer 1.60m
Staan dr opeens 2 vreemde figuren in je schuur voor een remkabeltje.
Maar alles opgelost en gemonteerd. op naar belgie!!
Door de tunnel: een geweldige ervaring! Mijn bashan heeft zijn spierballen getoond door met 90km per uur de tunnel uit te blazen
en geloof me das best steil! Eric moest het vreugde kreetje :
BASHAN POWERRRRRRR aanhoren.
En toen waren we bij de belgische grens. We werden verwelkomd met een flinke regenbui
even schuilen bij de benzine pomp
Weer door! We waren veel tijd verloren, en wouden nog wel wat aan onze dag met Dimy hebben.
Ondertussen weer een prachtige noodstop gemaakt waarbij ik diagonaal op de weg eindigde
de plaatselijke motorclub moest even invoegen
Ondertussen regenbui na regenbui. Dan was het even droog dan weer een stortbui. De wegen werden er ook niet beter op. (
tja belgie he )
Ik moet toegeven: de intercoms hebben hun werk gedaan. Ik hoorde Erics motor door de intercom dus wist wat hij deed, zag hem ook nog eens in mijn spiegel.
We zijn het afgelopen jaar zo goed op elkaar ingesteld geraakt dat we elkaar blind vertrouwen. In de regen volgde eric blind mijn achterlichten wetend dat ik niet gek doe of wat dan ook. Ik gaf constant de kuilen en gladden stukken op de weg aan hem door waar hij weer op kon anticiperen. Hij keek voor mijn of ik kon invoegen omdat ik mijn nek niet zo ver kon draaien door mijn rug beschermer incl. rugzak. Zo kwamen we veilig door Belgie heen.
Toen ging het bijna fout in Oostende. Een bizarre stortbui zorgde voor mega aquaplaning op de normale weg. Het fietspad lag een centimeter hoger dus dan maar daar rijden. Toen kwam er een plas (die eigenlijk niet te zien was door de regen) daar reed ik met mijn rechterwiel in waardoor de quad direct naar de berm toe werd getrokken. (de berm was een hek met daarachter de duinen)
Dit zijn van die momenten de in slowmotion gaan. Ik heb vol mijn stuur naar links getrokken en geremd, met het idee: of ik red hem, of dit was de rit voor mij. 20cm van het hek stond ik stil met een gigantische golf water over me heen. De quad was uitgeslagen, luchtfilter compleet verzopen en overal rook van verdampend water. Even tot rust gekomen langs de weg. De regen was geen punt meer. Ik kon niet natter meer worden
De quad liep weer dus we konden door. Alsof er niets was gebeurd reed mijn quadje weer verder.
Wat nou Chinese troep??? En ja hoor daar stond Dimy langs de weg op ons te wachten
Nog maar 35 km. Ooow is dat alles? Glibberend (lees driftend) het laatste stuk naar veurne gereden.
Het eerste wat ik deed toen ik bij Dimy was, was mijn trouwe bashan een zoen geven. Geen kik gegeven terwijl hij flink op zijn donder heeft gekregen.
Ik werd warm ontvangen in huise Dimy!
Werd gelijk onder de douche gezet. Droge kleren en een warme kop koffie stonden voor me klaar.
Echt super!! Heel gezellig met Dim zijn kinderen zitten spelen
(ja ik ben nou eenmaal een kindervriend) Gezellig gebabbeld en de quads alvast geladen.
En toen was het etenstijd.
In veurne heerst nu een vlees tekort zoveel kregen we voorgeschoteld
Maar het was heerlijk! Daarna heel de avond gezellig zitten praten onder het genot van een drankje.
Rond half 1 zijn we naar caravan gegaan om te slapen. Alles lag al klaar voor ons
Ik heb heerlijk geslapen. En de volgende ochtend werden we getrakteerd op een heerlijk ontbijt!
Daarna in de vrachtwagen naar chaam.
Dimy Isabelle en de kids, Heel erg bedankt voor de gastvrijheid en de gezelligheid. We hebben genoten!!
Volgend jaar wil ik het nog een keer overdoen! hopelijk met beter weer
Geplaatst: 26 aug 2013 10:47
hij rook op dat moment juist die fles whisky die bij mij thuis op tafel stond en ging zo automatisch terug de juiste kant op 
